چه کسی می تواند از لجنیت تو نور بجهاند؟
تلاش خود به خودی انسان در جهت یافتن آن خودِ برتر (خدا) در خویشتن همان جریان رشد فزاینده کبر و غرور و حسد و ستم و فریبکاری است یعنی کفر!
چه کسی می تواند از لجنیت تو نور بجهاند؟ از زشتی و جهل و جنون تو زیبائی و حکمت و اراده را به تو بنماید و از عدم تو ابدیت را به تو ارزانی کند؟ کسی که خودش این گونه باشد.
درست به همین دلیل است که ادبیات عرفانی و سنت ما همواره به مرید می آموزد که بایستی خود را فی الواقع همان خدا بداند و در غیر این صورت نمی تواند در این راه وارد شود و این راه را بر سر منزل مقصود برساند.
و اطاعت بی چون و چرا از پیر نیز دقیقاً از همین باور و تلقین اولیه بر می خیزد. ...
از کتاب خداشناسی طبیعی تألیف استاد علی اکبر خانجانی ص 92